Το Νομοσχέδιο για τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου, ψηφίστηκε. Είναι σίγουρα ένα καλό Νομοσχέδιο που απελευθερώνει πολλές δυσκαμψίες και δυσλειτουργίες γύρω από τη δικαιωματική πράξη του ανθρώπου να εγκυρώσει νομικά το όνομά του και τη κοινωνική του εικόνα, αλλά το μεγάλο γεγονός που λέγεται ψυχολογία και ψυχική σταθερότητα λείπει παντελώς. Άραγε αυτοί που έφτιαξαν το νομοσχέδιο, δεν σκέφθηκαν ότι κυρίαρχο μέρος αυτής της κατάστασης ενός ανθρώπου που πασχίζει να εναρμονιστεί σωματικά και ψυχικά, είναι το πως νιώθει ο ίδιος; Μπορεί ένας άνθρωπος που δυσφορεί με το φύλο του, να πάρει από μόνος του μια απόφαση και να μπει σε ορμονοθεραπεία και σε πιθανή χειρουργική επέμβαση; Δεν πρέπει να εκτιμηθεί ψυχολογικά; Δεν πρέπει το περιβάλλον του να προετοιμαστεί και να αποδεχθεί το σοκ που βιώνει μέσα σε αυτή τη κατάσταση; Είναι όλα αυτά τόσο απλά και αυτονόητα που δεν χρειάζεται η ψυχολογική προσέγγιση; Μπορεί ο δικαστής να πάρει μια τέτοια απόφαση; Μήπως η έντονη προοδευτικότητα μιας κοινωνίας, που προσπαθεί να βρει τον εαυτό της σε τόσο ειδικά και δύσκολα θέματα, τελικά μπερδεύει πιο πολύ τα πράγματα και τα κάνει ακόμα πιο δύσκολα;
32 χρόνια ασκώ την Κλινική Ψυχιατρική και ειδικότερα παρατηρώ κλινικά ανθρώπινες συμπεριφορές και σεξουαλικές δυσκολίες. Θέματα που αφορούν τη διαφυλικότητα και την οριοθέτηση του φύλου κοινωνικά, βιολογικά και ψυχολογικά αγγίζουν άμεσα το κλινικό μου ενδιαφέρον. Νομίζω λοιπόν, ότι το παρόν νομοσχέδιο έχει πολλά θετικά, έχει όμως και ένα μεγάλο αρνητικό. Οι ειδικοί του Νομοσχεδίου «ξέχασαν» τον ψυχολογικό παράγοντα εκείνου που φέρει το πρόβλημα. Όπως επίσης «ξέχασαν» και εκείνους που ζουν μαζί με τον άνθρωπο που έχει δυσφορία για το φύλο του και δεν ξέρουν πολλές φορές τι να κάνουν, πως να φερθούν και φυσικά πως να βοηθήσουν και τους εαυτούς τους και τον άνθρωπό τους. Αν όλα αυτά είναι λάθος που γράφω, τότε εγώ, 32 χρόνια ασκώ λάθος ιατρική!
Θάνος Ασκητής
