Η διαμόρφωση και ανάπτυξη θετικών συναισθηματικών σχέσεων με τους γονείς και τους φίλους είναι θεμελιώδης για την ψυχολογική και σωματική υγεία του ανθρώπου καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Έχει αποδειχτεί και ερευνητικά ότι η υποστήριξη από γονείς και συνομηλίκους συνδέεται με μεγαλύτερη κοινωνική προσαρμογή και ευημερία και ότι η ποιότητα των ερωτικών σχέσεων επηρεάζεται σημαντικά από αυτές.
Η υποστήριξη από το στενό κοινωνικό περιβάλλον προς την εκάστοτε ερωτική σχέση έχει συσχετιστεί και με μεγαλύτερη σχεσιακή ικανοποίηση. Όσο οι έφηβοι πλησιάζουν προς την ενηλικίωση, οι σχέσεις με την οικογένεια, αλλά κυρίως τους συνομηλίκους γίνονται ολοένα και πιο σημαντικές. Αν και στην εφηβεία οι φίλοι είναι τα πρόσωπα αναφοράς τόσο ως προς την καθοδήγηση όσο και προς την συναισθηματική κάλυψη, με την ενηλικίωση του ατόμου οι γονείς λαμβάνουν έναν νέο πιο ισότιμο ρόλο. Αποκτούν σταδιακά ένα ρόλο αντίστοιχο με εκείνον των φίλων καθώς παρέχουν την υποστήριξη που χρειάζεται ο νέος ενήλικος σε ότι αφορά την σχέση του, αλλά και την πορεία στη ζωή του.
Η υποστήριξη των φίλων έχει συνδεθεί με την ικανότητα δέσμευσης και άντλησης ικανοποίησης από την ερωτική σχέση. Οι νέοι ενήλικες έχουν την ανάγκη ταύτισης με την ομάδα των φίλων και τείνουν να απευθύνονται σε αυτούς για συναισθηματική υποστήριξη και καθοδήγηση. Καθώς η οικειότητα μαζί τους είναι από τα βασικά κριτήρια για εκείνους, τείνουν συχνά να βασίζονται στους στενούς φίλους για να «επικυρώσουν» την επιλογή του ερωτικού συντρόφου. Για τους νέους ενήλικες έχει φανεί πως υπάρχει συσχέτιση μεταξύ της υποστήριξης των φίλων και του βαθμού στον οποίο οι σύντροφοι «επενδύουν» συναισθηματικά στην εκάστοτε σχέση.
Η γονεϊκή υποστήριξη από την άλλη έχει συσχετιστεί θετικά με τη δέσμευση, την ικανοποίηση αλλά και τη συναισθηματική επένδυση του ατόμου στη σχέση του. Παλαιότερες έρευνες δείχνουν ότι, καθώς τα άτομα περνούν από την εφηβεία στην ενήλικη ζωή, η έννοια της δέσμευσης αυξάνεται όλο και περισσότερο μέσα σε μια σχέση με μεγαλύτερη συντροφικότητα και μελλοντικό προσανατολισμό. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι γονείς είναι κεντρικά στοιχεία για την ανάπτυξη και την αίσθηση της ασφάλειας του ατόμου. Σε μια σταθερή και μακροχρόνια σχέση, οι ενήλικες μπορούν να αναζητήσουν την έγκριση και την αλληλεπίδραση του συντρόφου με τους γονείς τους ώστε βαθμιαία εκείνος να ενταχθεί στο οικογενειακό δίκτυο. Ως εκ τούτου, ο σύντροφος γίνεται όλο και περισσότερο μέρος της οικογένειας και αρχίζει να μοιράζεται κοινό χώρο και χρόνο (π.χ. οικογενειακές συγκεντρώσεις). Στο βαθμό που η οικογένεια υποστηρίζει την παρούσα ερωτική σχέση, τίθενται αναπόφευκτα φραγμοί προς τους παράγοντες που θα μπορούσαν να φέρουν τη διάλυση της σχέσης. Τέλος, οι νέοι ενήλικες μπορεί να αντιλαμβάνονται τη στήριξη των γονιών τους ως έναν παράγοντα που συμβάλλει στη διατήρηση και συνέχιση της σχέσης.
Βασιλειάδης Ηλίας
M.Sc. Συμβουλευτικής Ψυχολογίας
Επιστημονικός Συνεργάτης ΙΨΣΥ
